<Perspektywa Liama>
Nie wiem co tak naprawdę się stało bo [t.i.] nagle opadła i całe szczęście, że stałem za nią bo mogłem szybko ją złapać. Nie wiedziałem co się dzieje ale jej mama szybko zadzwoniła na pogotowie.
-Co się stało?- zapytała szybko po tym jak zadzwoniła na pogotowie.
-No bo wczoraj zasnęła mi w samochodzie, więc postanowiłem przynieść ją do jej pokoju i postanowiłam, że zostanę. Rano jak się obudziła upadła na podłogę i zaczęła lecieć jej krew z nosa.- wytłumaczyłem wszystko, ale bałem się co powie jej mama.
-No dobrze a tak a pro po jestem jej mamą a ty to?- zapytała nie pewnie.
-Jestem Liam kolega Dan.- powiedziałem i w tym momencie przyjechało pogotowie. Zabrali [t.i.] a ja z jej mamą pojechałem za pogotowiem. Bałem się co stanie się z [t.i.] bo już zaczynało mi na niej zależeć od bardzo dawna na nikim mi tak nie zależało jak na niej. Poszliśmy pod jej sale i czekaliśmy na lekarza. W tym czasie zadzwoniłem do Dan żeby powiedzieć jej, że jej przyjaciółka jest w szpitalu.
Rozmowa
-Hej Dan [t.i.] jest w szpitalu.- powiedziałem a już wiedziałem jak zareaguje.
-Nic jej nie jest proszę powiedz, że wszystko jest w porządku.- poprosiła mnie mam nadzieję, że jest tam gdzieś Harry żeby mógł ją pocieszyć.
-Jeszcze nic nie wiem ale dzwonię z tego powodu żebyś wiedziała jak trener będzie się pytał.- powiedziała a w słuchawce po drugiej stronie słyszałem płacz.
-Dobra jak będziesz coś wiedział daj znać.- powiedziała.
Koniec
Rozłączyłem się i teraz z mamą [t.i.] czekałem na lekarza, który jak na razie nie wychodził z sali. W końcu wyszedł lekarz i powiedział coś czego bym się nie spodziewał.
-Dzień dobry co jest z moją córką?- zapytała mama [t.i.] i widać, że była bardzo smutna.
-Jej stan jest stabilny ale jednak nie wiem kiedy się wybudzi.- powiedział lekarz a ja zobaczyłem, że jej mama osuwa się po ścianie.
-Doktorze można tam do niej wejść?- zapytałem z nadzieją.
-Tak proszę ale nie za długo.- powiedział a ja szybko wszedłem tam do jej sali i zobaczyłem ją taką drobną leżącą na tym wielkim łóżku. Podszedłem do nie i zacząłem do niej mówić.
-[t.i.] proszę obudź się ja tego nie wytrzymam jak się nie obudzisz. Proszę jesteś dla mnie ważna jak nikt inny. Proszę obudź się.- powiedziałem to i pocałowałem lekko jej usta. Wyszedłem z sali a tam zobaczyłem przyjaciółkę [i.t.p.], która przytulała jej mamę. Nagle z sali usłyszałem jakieś dźwięki i szybko tam pobiegłem. Zobaczyłem jak jakieś monitorki skaczą i do sali wbiegł lekarz z pielęgniarkami. Podszedłem do dziewczyn, które znaczyły wiele dla [t.i.]. Bałem się, że jej stan się pogorszy ale po chwili przyszedł lekarz i oświadczył nam.
-[t.i.] się obudziła musiał się stać jakiś cud, bo takie momenty zdarzają się bardzo rzadko.- powiedział a ja szybko pobiegłem tam i zobaczyłem tam [t.i.], która się uśmiechała. Podbiegłem tam do niej i szybko ucałowałem jej usta. Ale do sali wbiegła......./
_________________________________________________---
Wiem, że mówiłam, że to będzie ostatnia część ale jakoś tak nie mam weny żeby jej kończyć ale postaram się skończyć już przy najbliższej części. Przepraszam za błędy i mam nadzieję, że będzie dużo komentarzy bo to ważne.Zapraszam przy okazji na tego bloga bo chcę go usunąć : http://milosctoskarbktoregoniemozeszstracic.blogspot.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz