14# Niall cz.1

Dla PAPM jak coś to wymyśliłam imię i mam nadzieję, że się spodoba. 

Czas świąt przyszedł bardzo szybko i musiałam kupić dla mojej rodziny prezenty, które się spodobają. Wiec tak nazywam się Victoria Jestem z Nowego Jorku ale moja cała rodzina mieszka w Londynie. Więc tak teraz jestem w centrum handlowym i szukam odpowiedniego prezentu dla mojego brata, który jest gwiazdą. Nie wiedziałam co mu kupić bo od bardzo dawna się z nim nie widziałam. A tak dla pewności moim bratem był Harry Styles tak ten z One Direction. No więc wiecie już jak trudno wybrać prezent dla niego. Jednak postanowiłam wejść do sklepu z błyskotkami. Postanowiłam kupić mu jakiś łańcuch a nawet nie wiem ile on ma dokładnie lat, więc szybko napisałam do mamy. "Mamo ile Harry ma lat" napisałam szybko do niej bo ma najlepszy kontakt z nim, ponieważ ja jestem przybraną córką. "Twój brat ma 19 lat i mam nadzieję, że będzie w domu." napisała a ja nie wiedziałam o co dokładnie chodzi. Szybko jednak postanowiłam kupić mu jakis lepszy zegarek. Jak już wychodziłam ze sklepu nagle wpadłam na jakiegoś chłopaka w lokach a obok niego było czterech innych. Przestraszyłam się i chciałam sie podnieść lecz jednak mi sie to nie udało ponieważ miałam za wysoki obcas. 

     -Hej może Ci pomogę?- zapytał się chłopak w lokach, który trochę przypominał mi Harrego. 

     -No dobra..- powiedziałam i podałam mu rękę. 

     -Więc tak ja jestem Harry a to jest Niall, Liam, Zayn i Louis.- przedstawił się lokowaty i już wiedziałam kim on jest przestraszyłam się i szybko musiałam coś wymyślić. 

     -Przepraszam ale ja już muszę iść na dalsze zakupy.- powiedziałam i szybko odeszłam od tej grupki. Zadzwoniłam szybko do mojej koleżanki. 

               Rozmowa 

     -Hej nie zgadniesz kogo spotkałam.- powiedziałam do [i.t.p.] 

     -No gadaj bo zaraz mi zniesiesz jajko.- zażartowała. 

     -Harrego ze swoimi kolegami.

     -Oj a poznał Cię?- zapytała już bardziej przestraszona. 

     -Nie ale boję się bo moja mama ma moje zdjęcia. 

     -Oj to po co do mnie dzwonisz dzwoń do mamy i powiedz, żeby pochowała zdjęcia..- powiedziała i się rozłączyła.

               Koniec.

Postanowiłam, że nie zdzwonię tylko się wybiorę do mamy. Byłam już prawie pod domem mamy a tam zobaczyłam Harrego ze swoim kolegami ale powiem tak jeden z  nich zrobiła na mnie wrażenie. Szybko zadzwoniłam do mamy  i powiedziałam, żeby pochowała zdjęcia. Ja zamiast pójść do domu poszłam Saubstrack Cafe i zamówiłam sobie gorąca czekoladę i popiłam lekko. Po wypiciu poszłam do domu ale jednak zatrzymałam się w połowie, ponieważ usłyszałam męskie głosy. Tak mieszkam u mamy i musiałam się szybko przemknąć do pokoju. Udało mi się ale jednak nie za bardzo.
     -Hej co ty tutaj robisz?- zapytał się mnie Harry.
     -No bo a nie ważne.- powiedziałam i szybko pobiegłam do pokoju. Zamknęłam się na klucz i położyłam na łóżku. Nagle ktoś zaczął się do mnie dobijać.
     -Vicki otwórz mi te drzwi wiem wszystko.- usłyszałam głos mojego brata.
     -Harry odejdź proszę.- powiedziałam i schowałam głowę w poduszkę.
     -Vicki otwórz to ja Niall.- powiedział blondyn a ja niechętnie wstałam z łóżka i otworzyłam mu drzwi a do mojego pokoju wbili chłopacy.
     -Wyjdźcie z tond.- powiedziałam i poszłam szybko do łazienki.
     -Ej my chcemy tylko pogadać.- powiedział Harry.
     -Niby o czym?- zapytałam podejrzliwie.
     -O tym co mi kupiłaś.- powiedział a ja szybko otworzyłam drzwi. A mnie szybko chwycił od tyłu Niall i podniósł do góry. Odwrócił mnie przodem do siebie i przerzucił przez ramię. Wierzgałam nogami i biłam go po plecach a on i tak się poddał. Niall niósł mnie do samochodu i tam posadził i szybko zapiął pasy z jednej strony usiadł Harry a z drugiej blondynek. Louis gdzieś jechała a ja bałam sie nawet odezwać.
     -Gdzie mnie wieziecie?- zapytałam w końcu.
     -Jedziemy do naszego domu.- powiedział Liam i szybko odwrócił wzrok w drugą stronę. Jak już dojechaliśmy Louis zaparkował samochód przed wejściem do domu i właśnie w tym momencie miałam możliwość ucieczki. Lecz niestety ......../
________________________________________________________
Mam nadzieję, że sie spodoba i przepraszam, że tak długo. Przepraszam za błędy i do następnego imagina.